Plâtonik aşkın resmi Şiiri - Çetin Örnek

bildiğim bir şey vardı
heyecan askısından düşerken tutunduğum saçların

kâlbimin acısı dinerken
duyumsadığım
hayal kokan varlığındı

beni tanımıyordun bile
ilhâmlarım sanadır diyemediğim miss
aşkımın buğu değmiş feri
yüzünün çerçeve'siz resimlerini çiziyor yüreğime

dağılmış renklerin itirazı yoktu ressam fırçasına
soyut aşklara meyletmiş tuvale nakşolan benliğim
sessizliğin yüzünü okşuyor
hissetmiyordu yağmuru
yansırken göğsüme ılık silüetin

sesinin rica tonu sonbahar demiştim yaprağın sarısına busemde
plâtonik bulutlara mânâ veriyordum sen bilemesen de

şiirimin diline bir öykün'sen
umarım olurdu özlemin yolu
işaret parmağın dokunmasa da dudağımın susuna
aşkının imgesi derdi feryat bakışlarım...