Platonik Aşkım Şiiri - Abdulkadir Bakkal

Aşık oldugum kişinin yüzüne bakıp'ta
Bir kez olsun sana aşığım
Seni seviyorum diyemeyişimin acısını çekiyor yüregim
Hemde uzun bir süredir.

Kaldıra bilmek kolay olsaydı
Yıkmak mümkün olsaydı aramızda ki engelleri
Dagları,taşları
Tabularıda yıkardım senin için

Hatta kendimi imparator neron farz edip
bir değil,bin roma yakardım uğruna
Yine isteseydin
Ondan başka hiç birşeyim olmayan
Bu canımıda kurban ederdim sana
Umarsızca.

Ne kadar acı
Bir başkasının olduğunu bildiğin halde
Yine onu arzulamak
Tenin tenine değdiğini hissetmek
Nefesinin nefesine karışıp
Kalp atışlarını yüreğinde hissetmek
Ah ne acı.

Şu vadide bir kaç kırık dökük kalem etmek
Ve sonrada ölmek istiyorum
Senin olmadığın bir dünyada
Yaşamak neye yarar
Yaşayan ölüden farksız,farksız kaldım
Yaşayamam ki.

Hey aşkını yüreğime gömdüğüm
Hey adını içime kanımla
Göz yaşlarımla kazdığım
Göz bebeklerinde tutuklu kaldığım
Adın mahşere dek
Yüregimin bir köşesinde
Hep gizli saklı kalacak
Belki ne sen bileceksin
Nede bir başkası
Nede bir başkası

Bende dumanlıyol gibi duman olmuşum işte
Ne zaman oldun ki diyip
Hiç olamayacak bir dua ya amin mi denir
İçimdeki gizli yara belkide hep kanayacak
Bu kan damlaları bir gün çığ olup
Beni sonsuza bağlayacak
Ama aşkımda,ama adında
İçimde saklı kalcak
Gizli kalacak
Platonik aşkım benim