Platonik Aşk IV Şiiri - Bülent Gürel

Nerdesin!
Bir türlü açılmak bilmiyor evinin demir kapısı. Hâlbuki nerden baksan on saniye geç kaldın sokağa inmekte.
Bir türlü gözlerimi alamadığım bahçe kapısı gıcırtı ile açılmıyor ardına kadar.
İsteksiz ama mecburi adımlarını sürüyerek yürüdüğün sokakta yankılanmıyor ayak seslerin.
Bir dakikayı geçti gelmeyeli, hala görünmedi ceplerine sokmaya hazırlandığın ellerin.

Sokak lambasıöksüz bir çocuk gibi gel diye ümitle aydınlatırken kaldırımları,
Özlemeye başladım her sabah eğilerek aşağı bakıp kontrol etmeni ayakkabılarını.
Gazete dağıtıcısı, ekmek arabası, liseli göçmen kızı, içimde giderek büyüyen görememe kaygısı,
Hepsi geldi
Sen nerdesin?

Sanırım bugün gelmeyeceksin…