Platonik Şiiri - Fatih Bostancı

Hadi konuşalım
Ordan, bundan, birazcıkta aşk'tan
Biraz ben ama en çok sen konuş
Arkadaş gibi, sevgili gibi nasıl istersen
Hazırladım, aynalarda bolca da prova yaptım.
Gözlerinin perdelerini açarsan
Gözlerim, gözlerinde kaybolabilir
Yolumu bulmak istemem o zaman
Çünkü sende kaybolmaktır ülküm
Susma, susarsan sessizliğin de
Tüketirim kendimi
Seni düşünürken birçok şiir yazdım
Hiçbirini bende ki sana layık görmeyerek imha ettim.
Haddimi aşarak senli hayaller de kurdum.
Sen bir prenses ben bir garip
Felek beni savurmuş gariplik yurduna
Bunun suçlusu ben değilim ki.
Bazende kendimi öyle aştım ki
Ya olursa ya severse diycek kadar.
Hayaller de kutsadım bu tek taraflı aşkı.
Denk degildik
Nedir ki denklik?
Halbu ki masallar da âsk'a engel yok ki
Hayat masal olsaydı sen de benim olabilirdin.
Denk olurduk aşk'ta
Ama hayat masal değil öyle değil mi?
Olsun, hayaline duyduğum sevda da yetti bana
Bak gör işte resmin ile konuşabiliyorum
Ve seni herşeyden cok sevdiğimi haykırabiliyorum.
Resmini daima kalbimin üzerin de taşıyorum.
Bilmiyorsun, ama son nefese kadar bir yürek adını anarak atacak...