Platonik Şiiri - Sibel Aydın

Gelincik dudaklarından öpmek istedim hep.
Gün yağmurunun toprakta bıraktığı koku gibi
Taa içime çekmek…
Ellerin, güvercinlerden üstün.
Gözlerin hain ki karanlıklar gibi.
Okyanuslardayım sevdana tutulalı.
Bir kuyudayım çığlığım duyulmaz.
Ağlar gözlerim kendi kendine,
Her şey kendi kendine olur.
Sen hiçbir şey yapmazsın.
Sen hiç uğraşmazsın.
Her gün gözlerinde başka pırıltılar,
Her gün başında yeni sevdalar.
Oysa ben gelincik dudaklarından
Öpmek istedim hep.
Öylesine baktığı anlar kazındı yüreğime
Öylesine söylediğin sözler yazıldı beynime
Her şey öyle birden bire oldu.
Seni birden gördüm
Birden sevdim anlamadan
Birden yandım, sönmedim.
Birden öldüm,
Sen anlamadın…
Oysa ben, gelincik dudaklarından öpmek istedim hep.