Platonik Şiiri - Volkan İncel

Bir savaşın içine doğmuşuz
Umutları umutsuzluklar kovalıyor
Tam ucundan yakalamışken hayatı
Kaderin sillesi ensemizde

Seviyoruz,sevmek neyimize
Koptuk,yine beş parasızız
Bir dal sigaramız bile yok
Aslında yok olan sevgi,
Sigara bahane
Ne elimizden tutan nede yol gösteren var
Kendi ayağımızın üstünde durmayı bilmesek
İnanın yıkılacağız
Allah’tan anamız öğretmiş ufakken

Seviyoruz,sevmek neyimize
Sus derdi anam, isyan etme günahkar olma
Sus derdi polis, isyan etme asi olma
Sus derdi devlet,isyan etme hain olma
Sustuk bakalım susmak neyimize
Konuşmak bir suçtu düşünmekse?
Platoniklik kader miydi?
Neredeyse milyon sevdam oldu beynimde

Büyümek diye bir söz geldi kondu beynime
Ulan nasıl bir duygudur bu, ben istedim mi ki

Birden asker dediler,oysa ki çocuktum daha
Tabii kader,
Sanki ben onu itmiştim bu zorlu düzene ve
Benden intikam alıyordu
Attı beni on sekiz aylık platonik çukura
Eğitimler, tatbikatlar hep öbür yarısını ilgilendiriyordu beynimin
Uysal ve itaatkar
Diğer yarısı ise asi
Her dakikasına sevdalar serpiştirmiştim
Yahu hayalle de olmuyor ki,her taraf yemyeşil

Ağaçlardan bile nefret etmiştim
Oysa ki!
Bende bir ağaç gibi rüzgarla ürüyor,sevişiyor,çoğalıyordum
Yeşillerin içinde

Zar zor attım kendimi gerisin geri hayata
Nereden başlayacağımı bilmiyordum çünkü
Kaldığım yer gitmişti

Neyse deyip sarıldım feleğin ipine
Her santimi diken olmuş batıyordu ellerime

Sevdalarımı çalıyorlardı
Umutlarımı çalıyorlardı
Beni platoniğe itiyorlardı
Şüphe duymaya başladım kadın yok muydu
Tanrı kadını yaratmamış mıydı
Haydaa.......mi olacağız