Platonik 1 Şiiri - Ender Pehlivan

Sen dönerken
Ben gidiyordum güneşin ışıklarına bırakıp yağmurları
Çatlamış toprakların hasretini dindiriyordum
Sana bırakıyordum kurumaya yüz tutmuş ağaçların çığlıklarını
Zerzefil çocukların açlıklarını
Denizlerin hırçınlıklarını
Diyemiyordum sana güçlü aşıkların
Aşkları için belalardan kaçtıklarını
Gizli gizli ağladıklarını…
İçten içe yandıklarını
Sustuklarını…
Diyemiyordum sana
Sara nöbetleri gibi gelen aşk salgınlarını
Gözlerinin vurduklarını
Arkandan bakıp kalışlarımı
Boşluklara haykırışlarımı
Diyemiyordum
Diyemedim
Demedim yar.
Şimdi!
Şimdi karşıma geçmiş
Aşkını anlatıyorsun
Uykusuz gecelerini
Zehir heceleri
Kör sevişleri
Anlamıyor diyorsun anlamıyor
Görmüyor…
Gözlerinden benim için yıllardır yalvardığım gözyaşların;
başkası için dökülüyor
Sevgili bu hiç olmuyor…