Platonica Şiiri - Arda İnal

Duymadın sesimi güzel kız!
Uğruna
Yaşama umutsuz bir aşkla tutunmuş,
Göz kırpmıştım ölüme.
Uzaktan uzağa sevmiştim seni.

Güzelliklerden ürkekçe uzak,
Üzgünlüğü sinesinde bir adamdım oysa.
Laleyi, menekşeyi, zambağı,
Lavantayı ve karanfili öteleyip
Elime aldığım an yaban gülünü,
Rızasız da olsa onu sarmaladığım an,
İnsafsızlığına adanmış bir adaktım artık.

Aşk evde yoktu ben geldiğimde.
Rızkını çektirdiklerinden çıkarıyordu
Dışarımda bir yerlerde.
Aranmıyor, özlenmiyordum.
Nafileydi peşinden koşmalarım,
Işıktan yoksun kalbinde eriyip giderken
Nasıl olacağını göremiyordum akıbetimin.

Belki diyordum, bir gün gelir
Aşkımız misafir olur düşüncelerine,
Hanidir ısıtılamayan ellerimi
Çehrenin şavkı ısıtır.
El yordamıyla aradığım, umut dolu
Sözcükler yazgı olur bize.
İnayetine sığınırız sevgimizin,
Nadir görülebilen alametlerinin.
Düşlediklerim bunlardı, bir bir yitirdiklerim,
Elem dolu şiir gecelerimde.

Ekim, 2003