isimsiz bir kentin sisli kirli vepis bir sokağın da karanlığı aydınlatmaya çalışan sokak lambasının altında titreyerek yazdım sana bir kış aksamı gönderdiğim şiirlerin bir kısmını bilesin.geri kanalalrıda bir köprünün soğuk nemli ve rutubet kokan viyadüğünün altın da bir manavın tezgahından aşırdığım meyve kasasının parcalarını bir çop kutusunda tutuşturum,yere serdiğim birkaç beyaz eşya kartonunun üstünde ısınmaya çalışarak yazdım.nedenmi çün kü ben sokak çocuğuyum güzelim.senin hor gorduğün sokak çocuğu:(
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
