Platon-İlk Sevgili Şiiri - Musa Tartık

Sebebi sensin bu ahvalimin...

Ne kadar canı acıyan kadın varsa,
hayallerini bedenlerinden önce kirlettiğim.
Sebepsiz gidişlerimin ardına taktıkları
çaresiz bakışlarıyla
Merhametli bir tanrının gazabını alevlendirirdi

Oysa ben;
bir celsede boşarken o solgun yüzleri
aldatanlar mahkemesinde,
Sana yazılmalıydı cezası bu taşınmaz kefaretin

Unutma...

Şehvet ateşiyle
yaktığın sigaraydım ben
Seni ararken
başka ruhlara sindi dumanlı nefesim.
Varlığından habersiz
hoyrat bedenlerde söndürdüm
yokluğuna yanan izmaritleri.

Aç gözlerini de bak! !
Başını,
gömdüğün tarih sayfalarından kaldırarak.

İşte duygularından kırdığın paletin,
yarattığı tablolar.
İçinde sönmek bilmeyen acısı ile bir seri katil.
Geride gözleri ağlamaktan şiş,
sürüyle kadın maktul.
Delinmiş ruhları ve yıpranmış bedenleri.

Ve bu şaheserler senin.
İşte yarattığın mutluluk
Gülerken,
bir panda yavrusu gibi kıstığın gözlerinle
artık sevinebilirsin…