Plastik Yorgunluk Şiiri - Murat Çavuşoğlu

Unuttuğunuz koca Pazar çığırtkanlığında
Mavinin kuş tüyü sonuna bıraktık bet baharları
Plastik yorgunluğun iz düşümü meraklıları
Ellerinde masum kaldık oyuncak gibi
İnsafı olmaz bebek kusmuğu kadar
Gömmeye azmetmiş çukurlarında civalanmış yaşları
İrili ufaklı tırnak geçimimiz
İştah semizinin hileli kumpanyasıdır

Kırılalım ufukla savruk yelken direğinin ucunda
Sonsuzluk kıvrandırsın boşboğaz mezar taşımızı
Geniş yorgan aldık ya gökyüzünü mavi beyaz işlemeli

Güvenenler ağlar, duvardan ebru yazgımız
Suyumuz berraksa yol verir bize arkımız
Kaç devirli de olsa döner çarkımız
En gürültüsüyle eşlik eder, hem çalar şarkımız
Panayır gibi şenlenir evimiz, barkımız

O Pazar çığırtkanlığında softalar
Akıllarında ki kuyruklar dolandı birbirine
Asırlık medeniyetlerinin senesi parlamadan semada
Uzun iri göğüs, pos bıyık dağ kütlesi
Kuyruklu yıldız gibi geçtiler hayatımızdan

Nihayet Pazar çığırtkanlığı sona eriyor
Meteor çukuruna gömüldü omzunda askılar
Mendilini gözüne saklıyor dikliğini satmadan
Gururunu eline almış ıslatmadan
Biliyor ki şahdamarından kendine daha yakın biri var

Kaldırım çocuğu dikleniyor paletlerden diş atıp
Bir kuru tahta parçası divanında
Elini sokmuş akrep yuvasına ürkmeden korkmadan

Kefen yorganı hepimizin üzerinde plastik ve mavi
Ve çocuk mangalı ters çevirdi yüreği kallavi