Plastik Ve Geçmiş Şiiri - Ali Özmen

İstesem üzebileceğim, uzun saçlı yılgın bir ağustos kalır ardında
Ne geriye bakacak vakti vardır iskelenin ne de koşup atlayacak halim
Kan pazara düşmüştür tahammülsüzce ıskalanan bir kış gibi
Belki ellerin hala güzel, belki de hala yetimliğine aldırış etmez bayramlar

Ben de sevmiyorum sen gibi artık o malum sabahları
Üzüleceğin aklıma geliyor, buruk bir peygamber oluyor tebessümlerim
İşte böyle bir kış ortasında yine Foça’da buluyorum kendimi
Yine onun gibi yapayalnız ve tertemiz yine aynı şarkı yanaklarımda

Sen ne yaptıysan bana, sanki “sev beni, günün birinde şair ol” der gibi
Gideceğinden haber verseydin son durakta avucumun orta yerinde kalmış
Eski bir müjde gibi vakit mi çok geç yoksa sen mi plastikleşiyorsun?
Geçmişti ama ağlamadığım, tüm şehirlerin ilk dizesiydi gözlerin