Plastik Melek Şiiri - Gürbüz Ali Çelen

Gençliğimde tanıdım seni,
Güzeller güzeli, Plastik Melek
Beyaz tenliydin, güzel bir sesin vardı.
Baban Ziraat Mühendisi idi.
Ya da bana öyle demiştin.
Ben ise, yeni işe girmiştim,
Gariban bir memur,
Minimum bir maaşım vardı.
Fakat, seninle maksimum şeyler
Yaşıyorduk beraberce,
Ben hayatım artık garanti diyordum.
Düşünmüyordum seninle beraberken hiç bir şeyi,
Babanla tanıştık, bir süre sonra,
Meğerse finans sektöründeymiş,
Bir bankacıymış,
Bizi beraber görmüş, ve bir gün
Evlat,seninle bir konuşalım dedi.
Konuştuk saatlerce,
Sanırım onu ikna etmeyi başardım.
Bana güvenmişti ve kredi verdi
İşte o kredi beni değiştirdi.
Benimde param vardı artık,
Senin yanında parasız gezmeyecektim.
Benim olmuştun Plastik Melek
Hayatım sanki daha kolaylaşmıştı
Ya da ben öyle zannediyordum,
Bir hevesle otomobil aldım hemen,
Geziyorduk seninle, orası senin, burası benim,
Bir gün, arkadaşlarınla tanıştırdın beni,
Onlar sanki senden daha güzeldi.
Bir anda sahte gülüşlerine kandım.
Biriyle gezsem ne çıkar,
Nasıl olsa duymaz diyordum.
Ama ben kendimi kandırıyordum.
Baban meğerse beni takip ediyormuş gizlice,
Oğlum her zaman kredin var bende diyordu.
Arkadaşlarına kanıp, gittikçe daldım.
Sanki denize dalar gibi.
Denizin derinlikleri güzeldi
Ya da bana öyle geliyordu.
Güzel gözlü Plastik Melek
Sen, meğerse bir şeytanmışşsın.
Seninle beraberken hep yüzüme gülüyordun,
İstediğin olmazsa hemen ağlıyordun,
Ne bileyim, o göz yaşlarınının sahte,
Timsah göz yaşları olduğunu,
Senin yüzünden şimdi ben
Ne acılar çekiyorum,
Şimdi yanımda yoksun, görüyorum.
Alacağın olsun seninde Kahpe Felek.
Meğer sen ne şeytanmışsın,
Güzel gözlü Plastik Melek.