Plasebo Şiiri - Küçük Hüseyin Karakaya

Güzler sonra yağmuru da sayarsak
Öyle çarpık değil
Damla damla sayarsak
Divandan kitap sahifeleri düşüncemi iple sarparsa
Yazılır mı asırlar sonra şiir
SANMAM
O zaman
Serelim renk renk örtüleri çimenlere
Yürüyelim çıplak ayaklarla toprakta
Gerekirse kuş pislesin doğa parkında
Fark eder mi
SANMAM
Bir elimde göğsüme kapattığım iki üç kitap
Diğer elimde yarım kese kağıdı dolu çilek
Ağır okyanuslar içinde koşuyorum
Zaman kavramı tekrar yoksun
Yağmur dişlerimi ve kirpiklerimi döverken
Ben kulağımda sıcak bir tıngırtı hissediyorum 45lik plakdan
Süt beyaz çoraplarıma çamurlu çimenler yapışmış
Şah damarımdan kan değil yağmur yağıyor
Gazı yeni dolmuş lamban
Tahta kurularını kovduğun pencereleri delerken
Yemek telaşesiyle açılıyor kapım
Kar eritiyorum sobada
Çoraplarımı arkasına asıyorum
Duvarı ve insanlığı koruyan demire
Gül yetiştirsem diyorum dudaklarında
Ya da ucuz ucuz saksılarda
Leylaklar yahut leylekler
FARK ETMEZ
Çıksak diyorum sahile
Ördüğün kazakları giysem
Kokunu hissetsem nakış nakış
Arka bahçemizde çift koltuklu bir bisiklet olsa
Direksiyona ben otursam
Belime sarılsa dünya
Sürsek
İlk bakıştığımız
İlk öpüşrüğümüz yere
Bir hinlik yapıp öpsem sokakta
Alenen insanların içinde
Fakat olmaz
Bu bir rüya
Bu bir yağmur sonrası şiir
Bu biten bir aşk
Başlayan bir yalnızlık
Bu bir plasebo yorgunluğu
Ve alışılagelmiş delilik