Plan-ı İstikbâl Şiiri - Enes Ateş

Göğsüme yırtıcı bir el uzandı
Çıkarmak istedi can kafesimi
Nehrimdeki durgun sular uyandı
Haykırdı şâhikalara sesimi

Yollarda yürümek zor gibi birşey
Sensiz bu hayata küskünüm sanki
Sözlerim sanma ki edebî birşey
Küfrediyor gibi kızgınım sanki

Başımda sensizlik fırtınaları
Hayatım bir dalın ucunda yaprak
Nedense sevemedim sonbaharları
İçime gömüldü yeniden toprak

Kefenim biçildi, mezarım hazır
Sen yoksun yanımda, bir de gözlerin
Otursak seninle denize nâzır
Konuşsak, ağlasak, içli ve derin

Durumum vahim yar, vuslata hasret
Dizlerim bîmecal, ölüyor muyum
Uzaktan bir sâda:'Ne olur sabret! '
Sen sabret dersin de ben durur muyum

Şimdilik yanımda olamasanda
Yaradan ruhunu tenime süzer
Dört duvar arası kendi odanda
İstikbâl planı yap birer birer...