Pkk Şiiri - Uğur Musab Şahin

Kar çiçekleri değil, kan çiçekleri açmış dağlar
Kınalı kuzular sahipsiz, ağlıyor bağrı yanık analar,
Mayın tarlaları, köstebek yuvalarından farksız
Kuzu postuna bürünmüş kurtlar insafsız, imansız.
Kargaları hala güvercin sanır, onca kuş beyinli zavallı
Çobanlardan alıp, köpeklerine vermişler o kavalı.
Mağaralar, çocuk yaşta aldatılan gençlerle dolu
Yıkamış beyinleri, kapatmışlar özgürlüğe giden yolu
Bu Yahudi siyonizmi, Amerikan senaryosu şüphesiz
Kendi halkına zulmeden teröristler bir avuç sünnetsiz.
İmralı’da besiye çekilmiş bebek katili, dinsiz yatmakta.
Vampirler şehirlere yuvalanmış, içimiz kan ağlamakta.
Ağızlarında kan, ellerinde ölüm kusan silahlar kankolik.
Kimi eroinman, kimi madde bağımlısı, kimi alkolik
Ne bu yol haritası, nedir bu açılım dedikleri vesvese?
Diken olsa da vatandır, neyin özlemi bu kirli kafese?
Bin yıldır aynı hava, aynı toprak, su milletçe içtik.
Aynı vatan, aynı bayrak, aynı din o engeller geçtik.
Aklınızı başınıza alın, uyanın kâbuslu mistik düşten.
Ne bir karış toprak, ne özerklik çıkar o kaleş dövüşten.
Kürsülerden nutuk atanların, dün akılları neredeydi?
Oysa ecdadım, bu topraklarda altı asırdır seferdeydi.
Uyuyan devi uyandırmayın, ateşle oynamak niye?
Bu topraklar atalarımızdan miras, hepimize hediye.
2010