Dünyada da evrende de bir devinim var .
Bu devinimin sürmesi için insanlara biçilmiş bir rol var. Bende bu çarkta dönen bir dişliyim.
Bir gün öleceğim ve bedenim çürüyerek,
Benden sonraki dişlilerin enerjilerini sağlayacak.
Aslında hepimiz satranç tahtasında basit bir piyonuz.
Şah evrenin kendisi, veziri doğa iken, kendimizi şah görmek niye.?
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta