Piyes Şiiri - Osman Mansuri

PİYES
Hayat bir trajediye sahne olabiliyor bazen
Acımasız kaderin yazdığı bir piyesi en ön koltukta izliyorum
Sahnede karşıma çıkıyor O
O kadar güzel ve asil ki
Ona dokunamadan izlemekle yetiniyorum
Karmakarışık çaresiz yapayalnız ve biçare bir şekilde
Başka bir el alıyor Onun elini
Biliyorum seviyor Onu ve ben hala
Hiçbir şey yapamıyorum
Çünkü O bensiz mutlu olabiliyor
Çünkü O bir başkasına ait
Hiçbir şey ama hiçbir şey yapamıyorum
Ben Ona bir nefes kadar yakınken
O bana denizler kadar uzak artık
Farkındayım
Onun beni sevmediğinin farkında olmak
Ve her şeye rağmen vazgeçememek
Alışılması zor bir durum içersinde
Kabulleniyorum
Hiçbir şey ama hiçbir şey güzel olmayacak artık
Ne doğan güneş ne de gökyüzündeki yıldızlar
Artık her şey gri ve laciverete bürünüyor
Çünkü Onu sevmiyorum artık
Bu yalana mecbur kalmak
Ve alışmak zorunda olduğumu biliyorum
Işıklar sönüyor
Perdeler çekiliyor
Ve ben amansız bir şekilde alkışlıyorum
Hayat bir trajediye sahne olabiliyor bazen
Acımasız kaderin yazdığı bir piyesi
Oynama olasılığım varken
Ben
En ön koltukta izlemekle yetiniyorum...