Piyano Tutsağı Şiiri - Mehmet Akif Tiryaki

PİYANO TUTSAĞI

Ilık bir haziran gecesi
Ege’de
Sönmek sönmemek arası sallanan mum ışığı kararsızlığındaki özlemleri ile
dalgaların köpüğünü soyunduğu dantelli kıyılarda
beyaz Poros mermerinden aslan heykeli ile beraber
ay ışığında anılarını seyretti

Yıldızlar mı…onlar da seyirci bu muhteşem geceye

Sahilde
odeondan gelen piyano sesi
ve sonunda alkışlar alkışlar
Seyirci
ezgilerin tutsağı
Seyirci heyecanlı

Tuşlara dokunan parmaklar çekilirken piyanodan
sihirli notaların yolculuğu devam ediyordu titreyen yüreklere
ve beyazın tonlarında renksiz mat ışıklarla
bu beş bin kişilik üzeri kapalı taş binadan denize
Seyirci
ezgilerin tutsağı
Seyirci heyecanlı

Bu doyumsuz gösterinin adı sevgi
aşk sevginin çiçeği
aşk acemi fotoğrafçının çektiği ve çekerken elinin titrediği
flu resimdi sanki
Yıllar sonra
okunmuş bir kitap arasında rastlanacak

Beyaz bulutlar üzerinde küçük bir kız
oturmuş şarkı söylerken
Bir yıldız kaydı gökyüzünde
Dilek tuttu
Bu lacivert denizin hemen yanında
kayalar ve taşlar arasında
hercai bir serserilikle geçen ömrüne
kelebeklerden arta kalan kullanılmamış yaşamları katmaya dair

Rüya mı gerçek mi düş müydü yaşananlar
Zaman değirmeninde hepsi birer anı olacaklar