Piyanist Şiiri - Kadir Ünlü

Kırka yakındı yaşı
Yıllardır okşuyordu parmakları tuşları
Nağmelerle besleniyor,
Ara da iki tek atıyordu
Piyanist
Sol yanında çırpınan coşkulu bir yürek
Aşkı arıyordu,
Piyano tuşlarında gezinerek
Sonunda buldu
Çırpınan yüreğini,köze koydu
Yürekse,hala kanıyordu
Çaldı,çığırdı,ezgilerden medet umdu
Ararken aşkı,girmişti bir girdaba
Çırpınıyordu
Piyanist

Alışmıştı sahneye ve alkışlara
İçiyor,çalıyor,çığırıyor,ağlıyordu
Ezgilerle paylaşıyor derdini
Güvenmiyordu kimseye,almıştı dersini
Artık yaşı elliydi
Pirince giderken Midyata
Bulguru da kaybetmişti
Karışmıştı torun torbaya
Taze aşklar girmişti bağrına
Bir kanadı kırık yaşıyordu
Piyanist

Aşkla kavrulmuş,sevgiye muhtaç
Üstelik yetim kalmıştı
Artık şarkıları,daha yanıktı
Pırlanta kalbiyle,ha yaşıyor ha ölü
Yanardağ gibiydi
Söndü
Piyanist