Pıtırcık Şiiri - Özgür Yılmaz 2

Değmez inan üzülmeye
Minnacık bir serüven hayat
Yollar zaten hiç düz değil
Kavisler kadar rampası var
Hiç düzlükler de rahatlayamazsın ki
Hah dediğin de bir dağ karşın da
Kimi hayat mücadelesi der kimi sınav
Oysa nefes alabilmektir güzel olan
Doğan güneşi bir kez daha görmek
Yalnızlıkları paylaşacak arkadaşlardır
Sevgiliden öte yaren
Şair demiş yaş otuz beş yolun yarısı
Oysa yolun mesafesi hiç bilinmez
Bazen kısa bir mola
Olmadı virajlar da şarampol olmuş yıllar yılı
Demem o ki pıtırcık üzülme
Aldığın nefese mutluluk kat
Yürürken boş kutuları tekmele
İçinden mutluluk haykır
Yüreğe damlayan kan olsa da için için
Efkarın duman duman sarsa da beynini
Sok feleğin çemberine çomağını
Meriç’e karşı bir kadeh rakı söyle
Beyaz peyniri de unutma ama
Mutluluğunun şerefine iç
Sarhoş olmadan kalk ki
Çakır olmanın mutluluğunu yaşa
Ama pıtırcık mutluluğu bir yerden yakala