Pişmanlıklar Şiiri - Erol Yavuz

Kurulamayan cümleler
Dalaylıyamadığımız tümleçler
Şimdi bir metropol trafiğinde sıkışmış hayatımız
Hatalı sollamalarla geride bırakmışız sevdiklerimizi
Sonra özlemişiz...
Hiçbir şey olmamış gibi
Pişmanlığımız yüzümüzden belli
Oysa yüzümüz yok yok ki
Yüzümüz silik
Yüzümüz ağır
Yüzümüz sağır
Vurdum duymaz olmuş yüzümüz
Buruşmuş hayatımız tıpkı yüzümüz gibi
Pişmanlığın verdiği acıdan

Çaresiz geri dönmüşüz
Yalnızız artık
Hak ettik yalnızlığı
Adımız yalnız
Yapacak hiç bir şey yok
Uzaktan geçen şilepler
bakışlarımızı bekler şimdi
Tren istasyonları
Otobüs durakları
Martı çığlıkları
Deniz yolculukları
Hiç biri hata affetmez
Acıyla büyütürler seni
Sonradan anlarsın bu dünyanın kuralını
Hatalar acıları
Acılar pişmanlıkları takar kulağına
Büyürsün …
Büyürsün …
Öğrenmişsindir artık yaşamayı
Gidenlerin bir daha hiç dönmeyeceğini.

20 Şubat 05