Pişmanlık Bin Parça Bende

Bir yaşlı sabahın kıyısında uyanıyorum.
Sanki kovalarken kaçıyorum.
Eski sokaklardaki, yıllanmış taşlarda,
Bir türkü çalıyor, geçmişin sesinde.
Adımlarımı sayıyorum tek tek.
Hani olurda bir gün sorarlarsa,
Ne yaptın bu fani dünyada.
Haykıramadım sokak ortasında,
Gitme kal diyemedim.
Belkide zor geldi, gururum söyletmedi.
Yaşlı bir teyze rast geliyor sokağın başında.
Yüzüne karışmış yıllanmış elleri.
Sessizce ağlamaklı.
Martılar çığlık atarken
Güneşle uyandırırlar sabahı.
Bulutlar geçer üzerimden.
Dar günlerin dostu bunlar,
Bana gelmez diye haykırıyorum.
Sen gittin gideli eksik olmaz oldu,
Dertler, kederler.
Pişmanlık kuyusundan çıkaramadım kendimi.
Gitme kal diyemedim.
Cumbalı evler sokağında,
Sırt sırta vermiş dostlar,
Geçmişe yalancı tanıklık ederken görmedim hiçbirini.
Akşam vapurunda yine sen vardın aklımda.
Vapurun arkasında esen rüzgara bıraktım ismini.
Açıldı köpüklü sular gibi maviliğe.
Pişmanlığımı bir kez daha gömdüm derin sulara.
Gitme kal diyemedim.
Gururum el vermedi.
Sana muhtacım diyemedim.