Pişmanlık - Başlangıç Şiiri - Bilal Özaydın

Üzgünüm
Mutluluk veremedim sana
Güldüremedim gül yüzünü
Ne kadar üzgün olduğumu anlatabilsem sana
Şaşırırsın
Belki de canın sağ olsun deyip
Taşan sabrını yatıştırırsın

Mutsuzum
Gökyüzünden yıldızları koparıp
Saçlarına konduramadım
Sevgimle yetinmeni istedim
Ama yetmezdi anlayamadım
Bir bilsen
Mutsuzluğum dağları aştı
Bu çağa,bu dünyaya sığmadı
Huzuru arıyor artık gözlerim
Bulamıyor
Koparmak istiyorum seni yüreğimden
O da olmuyor

Umutsuzum
Çünkü biliyorum
Kanaat nedir bilmeyen duygularının
Değişmeyeceğini
Ve bundan sonra yollarımızın
Hiç kesişmeyeceğini
Haydi
Cesaretin varsa öyle değil de
Unutayım ne var ne yoksa her şeyi
Koşayım hiç düşünmeden
Yeniden
Beni benden alıp hayal alemine götüren
Sıcak kollarına
Ama bu cesaret sende yoktur

Açmayan çiçeğim
Yağmur getirmeyen bulutum
Ben sensiz hep mutsuzum
Ben sensiz
Hep umutsuzum

Duygusuzum
Hiç mi güzellik yaşamadık
Ve o güzelliklerin hatırına
Gönderdiğim selamlarıma
Bir cevap yollasana
Bir şeydi ama
Galiba çok şey istiyorum
Hakkım yok selamını istemeye
Ve kızmaya hiç hakkım yok

Unutamayacağım
Yağmurla dertleştim olmadı
Denedim unutmayı
Ve kalbimden atmayı seni
Yıldızları seyre daldım
Her birini sana benzettim
Tükeniyor umutlarım
Birer birer yok olmaya koşuyor
Seni unutmayı başaramıyorum

Isıtmayan güneşim
Çalışmayan yüreğim
Ben sensiz hep bitiğim
Ben sensiz hep bitkinim

Başaramıyorum
Bazen gerçekleri kabullenmeyi beceremiyorum
O gerçeklerle yüzyüze gelmek
Ürkütüyor beni
Ve yokluğunun sancısı
Kırıyor bütün direncimi
Bağlanmak zorlaşıyor hayata
Gitgide yaklaştığımı hissediyorum
Acı sona

Kır
Kalbimi kırdığın gibi
Dönüşüne engel olan gururunu da kır
Bil ki kıramazsan o gururu
Tükenişimi seyretmeye devam edeceksin
Ve mutsuz gözlerim
Acımı tarif edecek sana
Hep kalbimde olsan da
Yanımda olmadıkça
Yetmeyecek bana
Ve anılar yetmeyecek
Günler geçse de
Mevsimler değişse de
Acım hiç bitmeyecek