Karışığım, karmakarışık
Söyleyeceğim sözler anlamsız
Benliğim her şeyden daha aciz
Hislerim tamamen donuk
Özlediğim belki geçmiş,
Belki de gelecek...
Ama bunu kim bilebilecek?
Ben bile çözemezken bu yozlaşmayı...
Sıradan mısraların sıradan bir yazarıyım,
Kelime boşluklarına bile tutunamayanlarından!
Varlığımla yokluğum arasındaki tek farkım
Evren denen bu hapisanede kaplamış olduğum hacmim
Kim fark edecek yok olsam bir anda?
İçini doldurduğum acınası kıyafetlerim yalnızca...
Yıkıp yakıp gidebilseydim korkusuzca
Hayatımda yaptığım tek doğru olurdu aslında
Çünkü gerek yoktu hissettirmeye hiç kimseye
Durduramadığım şeytanı var olan içimde
Tek suçlu odur yaptıklarıma dair, belki de
Herkes ihtiyaç duyar pişmanlıklarını birine yüklemeye
Ne garip çelişkidir ki bu benimki
Yükleyebileceğim kimsem yok! Yalnızca benim her şeyin sebebi...
20 Mayıs 2006
Özlem YılmazKayıt Tarihi : 7.7.2006 11:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sev
sev gücünün yettiğince
git gidebildiğince
kormadan karanlıkları yırtara
eğ başını utanma , gam vermez küçültmez
dizginsiz yüreğiniaşka uşak olmak
nerde eğilmiş omuşlarına vurmuş bir gam ki
seni senden koparacak
at zarı
hey yek gelecek değilya
fellahtan habersiz bu hayat
bir kez olsun düşeşi vuracak
sil
bimesin halinden kader
o yazsın yasdıkca sil sen
yaprağı yok ki kopacak
acısın
dökülsün çiğ taneleri
gözlerinden umut akmayan sular damlayarak
yüz kere diken çizdiyse yaralı sağrını bir kez olsun güle bak
umutlar yitmemeli
ateşler sönmemeli
öyle bir gün varki
toprağın başlattığı hayatla son bulacak
bir kez de benim için oku bu şiiri, bakalım
hüzünlü yüreğine kaç umut damlayacak
sevgiyle kal
TÜM YORUMLAR (3)