Pişmanlık Şiiri - Mehmet Serdar Ateş

Sabahın ayazı yüzüme vurur,
İçimde koca bir hüzün durur,
Ağaçların yaprakları gibi,
Her gün biraz daha vücudum kurur,

Yaş ilerledi,
Mekanik hareketlerim geriledi,
Gözüm gibi büyüttüğüm çocuklarım,
Muhtaç anımda beni tekledi.

Nerede kaldı o eski sürur,
Camın kenarına oturur,
Hata onlarda değil, bende diye,
Başıma pişmanlık tokmakları vurur.

Dedim ki daha erken,
Bir gün öğretirim derken,
Öğretemeden hiç bir şey,
Yıllar geçiverdi birden.

25.11.2005