Pişmanlık Şiiri - Gökhan Gültekin

Harcanan zamana, uykusuz kalan gözlere,
Seni düşünmekten çılgına dönecek olan aklıma,
Yaşanacakları hayalimde planladığım anlara,
Gerçek olması için uğraşlarıma üzüldüm ben aslında.

Sen üzemezsin beni.
Ayırmadığın zamanına,
Uğraş vermediğin anlara,
İmkanlarını imkansız gösterişlerine,
Şahit olmaktı aslında beni yıpratan.

Ve yıpran sende.
Taş olan kalbinin sızısı vursun yüzüne.
Gözlerine hüzün çöksün her defasında.
İmkanların imkansız kılınsın sana.

Verilen değerler kadar değersizleş şimdi gözümde.
Ve bir küçük sineksin artık bende.
Zavallı bir insansın artık hayatta.

To the time wasted, to the sleepless eyes,
To my mind that will go crazy thinking about you,
To the moments I planned in my dreams,
Actually, I'm sorry for the effort I had to make it real.

You can't upset me.
To the time you don't spare,
To the moments when you don't bother,
To show off their possibilities as impossible,
What actually wore me out was witnessing it.

And you are worn out.
Let the pain of your stone heart hit your face.
May sadness fall into your eyes every time.
May your possibilities be made impossible for you.

Now you have become as worthless in my eyes as the values ​​given to you.
And now you're a little fly in me.
You are a poor person alive now.