Pişmanlık Şiiri - Hulya Orakcı

Ölümü bu kadar yakın bilmezdim
Kendime anne...!!
Meğerse okadar yakınımdaymış
Farketmemişim..
Büyük bir sesle beton yığınları
arasında buldum kendimi..Allah
Demeyen Dillerim korkudan nasılda
Allah diyordu..Hiç bukadar Allaha yalvarmamıştım.Yıllarımı uğruna harcadığım
Hiç bir insan yoktu yanımda ..sadece o vardı
Beni kurtaracakta oydu.. !!
Bunu anlamıştım ama çok geçti ..Bedenim git gide buz tutmaya başladı gözyaşlarım düştüğü
Yerde donup kalıyordu..Sesim çıkmıyordu artık
Hayatım gözümün önünden geçti bir bir ..Pişmanlık kapladı içimi yakan kavuran bir pişmanlık..Rabbimi beton yığınları arasında
Bildim ..Çok geç Allah dedim
Şimdi ölümle burun burunayım Anne..!
Artık Dillerim de durdu sustu Allah diyemedi..Rahat zamanımda demedimki Allah..Şimdi nasip olmadı. Çaresizdim öleceğimi biliyordum hissediyordum gözlerim kapandı .Son nefesimi Rabbime kulluk edememenin pişmanlıgıyla ruhumu teslim ettim..