Pişmanlık Şiiri - Feride Cetin

bir genç elin intiharını yazışı

pişmanlığım hiç yaşamadan ölmemiş olmak
görmemiş olmak bu yaşam denilen sonsuz yaşlı okyanusu
aynı okyanusun içinde milyarlarca beden görmemiş olmadan ölmemek en büyük pişmanlığım
herkesin aynı gemide olduğunu söyleyen dilleri kesip
çivilememiş olmak başlarına
bazı gemilerin bin katlı olduğunu
bazı gemilerin var bile olmadığını
bazılarının insan denilenin kemiğinden yapıldığını -kana kana kan içtiklerini her susayışta-
çığlıklarla bile anlatamamış olmak

annemle tanışmış olmak
on bin kere okşamış olmak bir bebeğin ellerini gözlerimle
annemle sarılmış olmak
babamın en büyük pişmanlığını sormamış olmak
taşıdığı kalbin yarasını kaşıdığıma inanmış olmak

tırnaklarımı boğazına geçirmemiş olmak yalanların
yalanlarımı yalanlamış olmak

benim en büyük pişmanlığım yaşamış olmak
yaşanmasının imkansız oluşunu

pişmanlığım bileklerimi keserken bir çift kilidi ters bağlamış olmak -o kapının açılmasına izin vermiş olmak-
birinci katta oturmak

varlığını bilmediğim toprakların var olduğuna inanmış olmak
kara güller ekmek kara toprağa
ve
büyütecek kimsenin olmadığını bir gece yarısında fark etmiş olmak
onları da paramparça edecek olmak

ama benim en büyük pişmanlığım
ilk öğrendiğim şeyin uçurumdan atlamanın cezbediciliğini bilmeyiş olmak

ölümün renginin kara değil
beyaz olduğuna inanmamış olmak