Pişmanlık Şiiri - Celal Kabadayı

nice umut gemilerini batırdım
sessiz bir fırtınayı çoğaltarak
keşkelerle dolu geçmişim
pişmanlık bu olsa gerek

niçin aklımız takılır küçücük çakıltaşlarına
niye şaşırtıcıdır dalından kopması
kurumuş yaprakların
aslında kendi düşlerimizdir dalıp gittiğimiz
küçük şeylerin sevimli dünyasında
aranan verimli bir ovadır sevgiler yeşertmeye

çakıl tanesi düşünce durgun göle
unutulmak isteneni çağrıştırır dalgalar
yapraklar ölür ama
gerçekler ağacın kökündedir
sonunda her ozanın bulduğu
kendi büyük yalnızlığıdır

yüreğimdeki iç savaşın adısın sen
gözlerinden akan balı yitirdim
yaşadığım acısıdır yaşayamadığım sevincin
seninle paylaşabileceğim mutluluğu yitirdim