Bir gün
Pişmanlıklar yaşayacaksın kendi içinde
Beni anladığında çok geç olacak
Etrafına baktığında
Herkes sana yabancı gelecek
İnsan seli içinde kendini yalnız hissedeceksin
Sonra geçmişe bakıp küfürler yağdıracaksın
Bensiz yaşamadığın her anına isyan edeceksin
Ama nafile, geçmişin geriye gelmeyeceğini
Bile bile isyan edeceksin yaratana
Aslında bu hale gelmendeki tek nedenin
Kendin olduğunu bile bile
Etrafında suçlayacak birilerini arayacaksın
Sonra aynaya baktığında göreceksin
Yüzünün cilası çıkmış mobilya gibi eskidiğini
Aynadan korkup gideceksin beklide
Ama gitmenin çare olmadığını anlayacaksın
Saçını her taradığında tarakta kalan
Üç beş tel beyazlamış saçtan anlayacaksın ihtiyarladığını
Artık aşk diye bir şey kalmayacak içinde
Ölümden kaçmanın mümkün olmadığını anladığında
Bir kez daha isyan edeceksin geçmişine
Bir umut diyeceksin kendi içinde
Son nefesini vermeden gelir belki diye umut edeceksin
Sonra toroslarda açan kardelen çiçeğinin ölmek için
Güneşi beklediği gibi son kez beni
Bekleyeceksin belki gelir diye
Ama ben senden önce gitmiş olacağım
Sırat köprüsü üzerinde erken gelmen için,
Dua edeceğim sana..
Kayıt Tarihi : 20.3.2012 09:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!