Bir pişmanlık bu, içinde bin pişmanlık
Sana doya doya sarılmadan yaşadığım
Karanlık bir hikâye bu, bir ucu siyah bir ucu yalnızlık
Şimdi çok şey var sana anlatmak istediğim
Beraberken korkup ta içimin zindanında hapis
İçimde müebbede terk ettiğim
Artık özgür bıraktım her şeyi
Korkularımı, yalanlarımı en tuhafı da
Hep içimden kaçacağından korktuğum aşkımı
Seni bulurlar mı bilmiyorum
Artık seni bulsalar da
Ya da hayatta kuru bir yaprak gibi savrulsalar da ilgilenmiyorum.
Söylediğim ya, bu çok büyük bir pişmanlık
Sen gideli yıllar olmuş, ben hala bu kente seninle yaşıyorum
Ömrümün baharındayım
Her gencinkinden faklı biraz benim ki
Onlar bahar, ben son bahardayım
Senin ne benden ne durumumdan haberin var
Ben ise seni her şeyinle tanıyorum.
İnanmayacaksın ama duy işte
Artık korkmuyorum ve söylüyorum
Seni seviyorum.
Kayıt Tarihi : 5.7.2011 15:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Demirtaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/07/05/pismanlik-167.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!