Pişmanlığına Şiiri - Kadir Dinç 2

Ağlar gibisin.
Neden?
Özlemin yok biliyorum ama,
Yoksa pişmanlıktan mı bu gözünden akan iki damla?

Ben bir denize açılmıştım,
Senin aşkının yelkenlerine güvenerek.
Ne kadar pişman olsan da,
Olmadı, yakışmadı oracıkta yelkenleri indirmek.

Önce hırçın dalgalarla boğuştum,
Kurtulmak için aldığım her nefeste gidişin geldi aklıma...
Daha da hırslandım,
Dalgalar gözyaşlarım kadar masum değildi ama.

Dayanamadım, yalnızdım.
Bir umut bağırdım "İmdat!".
Senden sonra ahraz idi dünyam
Şaşırmadım sesimi duyan birinin olmadığına.

Evet sesimi duyan yoktu...
Ama ikimizi de aynı anda gören, işiten vardı.
Son çırpınışımdı biliyorum bu,
Allah'ım duydu sesimi, beni "O" yaşattı.

Ne senin pişmanlığın,
Ne de benim özlem dolu gözyaşlarım.
Sen mutlu giderken, beni gözyaşlarım boğuyordu oysa.
Şükür Allah'ıma sensiz de ayaktayım.