Pişmanlığın Tohumları

Şu zamanın ıssız sokaklarında
Bâzen sus'un yorganları çekilir.
Herşeyin üstüne, yanaklarıma
Pişmanlığın tohumları ekilir

Noktalardan sonra yazdıklarıma
Okuyup anlarsan şiir denilir.
İçime atıpta sustuklarıma
İçten içe sessiz çığlık denilir.

Mâvi göğü söker nisân yağmuru
Kirletir dünyayı insan çamuru
Bulaşsa ellere ihsân hamuru
İkrâm sofrasında huzur yenilir.

Avaz avaz sustum içime doğru
Bilmem ki nerede doğrunun yolu
Elemin acının kederin tonu
Hani sol yanımdan böğre dikilir

Vuslât özleminden besleniyorken
Sukût orucuyla sesleniyorken
Râhmet yağmuruyla ıslanıyorken
Sezâî köşeye siner çekilir.