Pişmanlığın Karşılığı Şiiri - Ali Admış

Gelmen için her kapıyı açsam da ben,
Artık o eski yerinde bekleyemem seni.
O masum suret, o ilk günkü sevgi,
Senden çok önce terk etti zaten beni.

Ne kadar istesem de yokluğun bitsin,
Biliyorum ki o sen, bir daha gelmeyecek.
Bu yüzden seni isteyen kalbimle,
Seni istemeyen aklım arasında kaldım.

Olsun, sen de tadına bak o dipsiz acının,
Benim kıymetimi anladığın gün başlasın.
Sana yaşattıklarım değil, bana yaşattıkların;
Kalbine bir mühür gibi kazınsın.

Beni sevmemenin bedelini öde, istiyorum.
Bütün o yorgun geceleri, yitip giden her anı.
Sana değmeyen her gözyaşımın ağırlığını,
Hissetmeni istiyorum, tek tek, zamansız.

Çünkü ben ne kadar sevsem de seni hala,
O yalanı, o boşluğu, artık istemiyorum.
Gözlerimde kalan o son damla hüzün bile,
Senin pişmanlığın kadar ağır değil artık.

Git, ama giderken dönüp bak, gör;
Aradığın o liman artık sular altında.
Ve anla ki, bazen en büyük ceza,
Sadece kaybetmiş olmaktır.