Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
ulvî o sese uyan
odana dolan ozon kokusu
yüzüne çarpan su
derin bir nefes çek yaşamdan
pişmanlığın dudaklarından öp
kanat arsız yüreğin kanatlarını
can öyküm benimle dua et
ölmüşüm bu gece
erbab-ı kalem ehline selam olsun muhabbetle tam puan
üryan gecenin bezenişlerinde
feryat olayım yastığında
aşk tutulmasında
uzak ama yakınında
ay pırıltısında
ateşinde arzu
gözbebeğinde sızı
dans et benimle
kopmuşum bu gece
............
Cevahir bir yüreğin türkülerle buluşması gözyaşı döker halayların engin denizlerine. Miraslarını tükettiğimiz bir sevdanın ucundan kopunca parmaklarımız kuşlara düşman, anıların soğuk nefesine üryan bakışlarla bakarız. Gözlerimiz dizimize vurur, sancılarla büyüyen lokmaların kırık bağdaşlarıyla şiirlerle kavruluruz.
Hayat, bildik düşlerin sarsıntılı sahnesiyken, umut göğsümüzdeki yaşanılası vefadır. Onsuz bir hayat kaybedilmişliğin hüzzam tutanağıdır...
Tebrikler Rengin Alacaatlı. Uzun süre oldu şiirlerini okumayalı. Yüreğinin çarptığını bilmek ne mutlu bir haber... Gönülden kutluyorum...
ulvî o sese uyan
odana dolan ozon kokusu
yüzüne çarpan su
derin bir nefes çek yaşamdan
pişmanlığın dudaklarından öp
kanat arsız yüreğin kanatlarını
can öyküm benimle dua et
ölmüşüm bu gece
Sevgili Rengin
Harika bir şiir mükemmel bir final diyecek söz kalmamışYüreğini kutlar kaleminin daim olmasını dilerim sevgilerimle
gökkuşağına şarkılar iliştirdim
beşi bir yerde gibi gam görümlük
hoppa gerdanına bu şehrin
epik ipliğe bir düğüm daha atmalı
örse vurgun demirce
dalgalar dövdükçe sineni
rüzgarı arkana al
seviş benimle
orsa alabanda!
bitmişim bu gece'
.........
Sadece koptumm diyeceğim vede başkaca yoruma gerek yokk..!
SANKİ KISKANDIM BÖYLESİ GÜZEL MISRALARI
Yaşam çok güzel vede onun yarattığı selllll..!
Sanırım tam puan ve ant. dememe de gerek yok..!
sevgi ve saygılar
ömer faruk
bir duygu yoğunluğu ancak bu kadar usta ifade edilirse bir anlam kazanır. her bölümde insanı içine alan o yoğunluğu hissediyor insan içinde.
kutlarım şair arkadaşım. şiir yüreğiniz ,şiir okyanusundan, bir şiiri yüreğinize yazıp gelmiş. şiir yüreğiniz daha nice güzel şiirler çağlasın. +10 kutlarım..sevgi ve saygılarımla.
yoğun duygularla yazılmış güzel bir şiir okumak güzeldi tebrilkler
BU MERSİNLİLER BU KADAR GÜZEL ŞİİRLER YAZMAK ZORUNDA MI:-))HEMŞERİLERİMLE GURUR DUYUYORUM.TEBRİKLER RENGİN HANIM.TAM PUAN.SELAM VE SAYGILARIMLA.
Rengin hanım, şiir paylaşım yazını aldığımda daha şiiri açar açmaz antolojime alıyor sonra okuyorum. Biliyorum ki yine yeni bir ustalıkla karşılaşacağım. Bu şiirinde de aynı ustalığı buldum. Tebrikler
ulvî o sese uyan
odana dolan ozon kokusu
yüzüne çarpan su
derin bir nefes çek yaşamdan
pişmanlığın dudaklarından öp
kanat arsız yüreğin kanatlarını
can öyküm benimle dua et
ölmüşüm bu gece
Anlatımdaki ruh halinin emsalsizliği şiirden çok ilgimi çekti farkındalığınızı yürekten kutlarım
sevgi ve saygılar.
gökkuşağına şarkılar iliştirdim
beşi bir yerde gibi gam görümlük
hoppa gerdanına bu şehrin
epik ipliğe bir düğüm daha atmalı
örse vurgun demirce
dalgalar dövdükçe sineni
rüzgarı arkana al
seviş benimle
orsa alabanda!
bitmişim bu gece
güzel ifadelenmiş tadında bir şiir okudum değerli şaire yüreğinize sağlık tebrikler
selamlarımla
Bu şiir ile ilgili 38 tane yorum bulunmakta