Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Muhteşem eseri okurken şiir okumanın zevkini aldım.tat vermeli şiir.bunun gibi.alıp götürmeli bir yerlere.duygu seline kapılmalı insan.şiir dediğin şiir gibi olmalı. bu eser gibi. güçlü kaleminizi can ı gönülden kutluyorum.selam ve saygılar.
Mükemmeliyet ifadesini yine kullanacağım.Beni affedin.o kadar yürekten,o kadar içten yürekten ve cesurca duygularınızı ifade etmişsinizki alıp götürüyor şiirleriniz. sıkmadan,döktürmüşsünüz tebrikler kutluyorum Ant+Dara Dıla(Gönül Ağacı)
PİŞMANLIĞIN DUDAKLARINDAN ÖP
sabırsız bekleyişlerin sonu
artık yok can bu sevdaya
soframızda kısmet
günümüzde ömür yok
ellerin çöl senin
ellerin kum
değme düşlerime
sarhoşum bu gece
üryan gecenin bezenişlerinde
feryat olayım yastığında
aşk tutulmasında
uzak ama yakınında
ay pırıltısında
ateşinde arzu
gözbebeğinde sızı
dans et benimle
kopmuşum bu gece
gökkuşağına şarkılar iliştirdim
beşi bir yerde gibi gam görümlük
hoppa gerdanına bu şehrin
epik ipliğe bir düğüm daha atmalı
örse vurgun demirce
dalgalar dövdükçe sineni
rüzgarı arkana al
seviş benimle
orsa alabanda!
bitmişim bu gece
ulvî o sese uyan
odana dolan ozon kokusu
yüzüne çarpan su
derin bir nefes çek yaşamdan
pişmanlığın dudaklarından öp
kanat arsız yüreğin kanatlarını
can öyküm benimle dua et
ölmüşüm bu gece
RENGİN ALACAATLI
****
Canım bir kez daha kutluyorum yüreğini aslıda çok şeyde yazarım ama sen o kadar yürekden o kadar güzel kelimelere ses olmuşsun ki; bir kalem bu kada mı güzel dillendirir sözleri bu kadar mı içten cesur yüreklice dizelerin dallarına .
Senden çok şey öğreneceğim şairem :)
Kutluyorum emeğini yüreğini bu muhteşem şiirini
Tebrikler ..
Şiirin içinden çıktım mı çıkamadım mı yada senin kelmelerinde ki güçden .. hala oralardayım sanırım :))
o yüzdende yoruma gerek görmedim herşey şiirin içinde alan alır kıssadan hisselerini koyar sevda heybesine ve yüreğine :)
Yürek sesin hiç susmasın emi :)
Sevgilerimle en kısa zamanda yeniden şiir behçene gelebilmek dileğimle
tam puan+ant
az bile ama ne yapalım yüreğimize yazdırdıklarına bakarsak değerle ölçülemez sanırım ..
ulvî o sese uyan
odana dolan ozon kokusu
yüzüne çarpan su
derin bir nefes çek yaşamdan
pişmanlığın dudaklarından öp
kanat arsız yüreğin kanatlarını
can öyküm benimle dua et
ölmüşüm bu gece
Başkasını bilmem ama ben böyle sevdiğimin kollarında ölmek isterim.Kefenim simsiyah saçları olsun.Yıldızlı bir geceye gömün beni...
Değerli dost Rengin Hanım...Umarsız bir coşkunun ardına gizlenmiş sevdanın tutku dolu çağrısı ahenkle dans ediyor her satırda.Dahasıda var elbet ama ben burada bırakıyorum.Bırakalım sığ yorumların ötesinde okuyanlar keşfetsin onlarıda.Güzel olan ayrıntıların ince yolları değilmi ?
Sizi ve ailenize en derin Sevgi ve Saygılarımla...Tebrikler
ateşinde arzu
gözbebeğinde sızı
dans et benimle
kopmuşum bu gece
pişmanlığın dudaklarından öp
Rengin hanımın şiirine sevgiler,tebrikler
Okurken, gönlüm kendindens geçti, şiirle birlikte sarhoş oldum içmeden... Yüreğinize sağlık... (ant+10)
aşkın mutlu yüzü, mutlu bir düşünce
ölmüşüm bu gece desede önünden 'Pişmanlığın dudaklarından öp' dizesi. kısa bir ayrılın mutlu sonunu haber vermekte.
yine harika bir şiir
saygılarımla:
rr.akdora
ulvî o sese uyan
odana dolan ozon kokusu
yüzüne çarpan su
derin bir nefes çek yaşamdan
pişmanlığın dudaklarından öp
kanat arsız yüreğin kanatlarını
can öyküm benimle dua et
ölmüşüm bu gece
Harika bir şiir beğenerek okudum kaleminize yüreğinize sağlık Tebrikler...
ulvî o sese uyan
odana dolan ozon kokusu
yüzüne çarpan su
derin bir nefes çek yaşamdan
yaşama sevincin kaybolmasın
pişmanlık bile bir tutunmadır, gelecek vaadeder
final harika
teşekkürler Sevgili Rengin
'değme düşlerime
sarhoşum bu gece '
bunu yapmayı çok istiyorum...sarhoşluğun ardına sığınıp onu unutabilmeyi...güzeldi kutlarım
Bu şiir ile ilgili 38 tane yorum bulunmakta