Pişmanlığın deminde Şiiri - Evren Dalgıç

geçen hangi acıdan
seni sorabilirim.
hangi çekilen derdimden
seni isteyebilirim.
Aslında seni ben hak ettim,
o geçen her günde;
zincirlere vurulan bendim.

Bekleyen bendim gözlerini,
takvimleri yırtan,
sensizlikte ağlayan,
olmaz denen her engeli,
mucizelere bağlayan.
yanlışlara dalmışım,
koskoca bir gençliği;
göz göre göre yakmışım.
şaşkınım şimdi,
elinde birşeyi olmayan.
bir keder var ellerimde,
onunla yanıp onunla oyalanan.

Bir gençlik ellerinde bitti,
en güzel yıllarım
yollarında tükendi.
şimdi dönülmez yollardayım,
keşkelerle dolu pişmanlıktayım.
sormayın beni artık;
ne gülden ne de bülbülden,
ben yalnız yaşamış;
bir deli rüzgarın rıhtımandayım.

yanlışım,
yanıldım.
biliyorum çok geç,
ben herşeyin farkındayım.
sessizce oturmalıyım bir yere,
başımı almalıyım ellerimin arasına,
ben bu gece en iyisi
bir güzel ağlamalıyım.
Mübarek gecenin
son demine girerken,
son defa geçip pencerenin önünden;
bir gökyüzüne çıkıp,
bir yeryüzüne kaymalıyım..

Ankara Ekim 2005)