Pişmanlığım Şiiri - Ali Tipi

Hasreti çaktım gözlerine kinimle...
Nefretlerimi tahmin bile edemez düşmanım
Ne zırh kullandım,ne kalkan bu savaşta
Kendimi bildim en büyük pişmanlığım...

Etmedim kimsenin sevgisine ihanet
Yada bir zerre pislik kondurmadım
Ellerimi daldırdım balçık denizine
Kendimi bildim en büyük avladığım...

Av olan ben, avcı sinsiyet halini korur
Şah gibi,vezir gibi,nefer gibi durdum
sevgimin ardında
Vurmak,vurulmak istemeden
yaşamayı diledim her deminde
Oysa bir canım, sabrım vardı benimde
Kime ne dedimse geri çarptı yüzüme

Her kelime her harf
Harflerle bir kelimeyi oluşturamadim
İfade edip anlatamadım bu neyin savaşıydı?
Yırtılmış etimi saklayan tenimin dikişi.
Seyrüsefer yanlış rotadamıydı
kaptanı ben iken...
Olamaz olmaz dediğim her buzula çarptı
Umutlarım
Eskilerde bir gemi enkazı gibi
Dibe battı sevda yüklü kervanım

Şimdi tek pişmanlık,başlamış olmamdı
Bir yolculuğa klavuzum olmadan
Kargamı edinseydim
burnum bugünkünden
Temiz olurdu zannımca.

Bakma öyle yüzüme suçsuzmuşsun gibi
Tek katili sensin bu faili meçhul işlerin
Hadi git şimdi yelkenin nereye verirse seni
Ummanlarda boğulmadan,
derelerde yolunu şaş.
Git yoluna yavaşş yavaaşş..