Pişmanlığı Öğrendim

Ne kadar oldu bilmiyorum;
Yine bu sarı sayfalara pişmanlığımı anlatmıştım...
Ama, niye? Hangi konu da inan bilmiyorum;
Asıl ben şimdi bir şey biliyorum;
Ben pişmanlığı sen de öğrendim...

Sana, sana bir şey itiraf edeyim mi?
Benim yaptığım bence de çocuklukmuş;
Benim yaptığım bence de şımarılıkmış...
Ben pişmanlığı sen de öğrendim...

Eyvallah, eyvallah her şeyin telafisi olmaz;
Ama senden hem af diliyorum;
Hem de son bir şans istiyorum...
İşin, işin gerçeği şu ben seni;
Ben seni dünyalar kadar çok seviyorum;
Çok seviyorum!

Sen iste ayaklarına kapanayım;
Sen iste yollarına köpek it olayım...
Benim senden son, son bir dileğim;
Kurban olayım hem beni affet;
Hem de bana, zamanla sabırı öğret;
Öğrenmezsin deme, ben seninle;
En acı şeyi, pişmanlığı öğrendim PİŞMANLIĞI...

Her gün, her saniye içerimde bazı duygular debreşiyor;
Mutluluk değil, hüzün, kahroluş, keşkeler bitmiyor...
Gel bir şans daha ver eğer aynı olur isem;
Bu sefer hesabı sen değil, ben kendim keserim;
Kendimi, kendim, kendim engellerim...
Neden mi? O pişmanlık çok, çok zalımmış;
Ben sen de öğrendim PİŞMANLIĞI...