Pişmanlığa kalkılınca

Size üzülürüm..,
Hamura maya atmış atiliğinizde
Sırra kadem basmış pervasızlığınız var

Kömür gözlüdür sevdikler
Gözeneklerinde bahtlı çiçekler
Koklamaya kıyamadığımız güller
Biz gül yetiştirmeye çalışırken
Tenimizde tırtırlar gezer..

Anlık sevdalara değil
Bir ömür aşktır özlemlerimiz
Ölünceye dek gözlerimizde resimler

Yüz yıl geriye dönülse ki, (göreceksin)
Hepimiz tek bir bedeniz
Öyleyse, mutsuzluğa niye?
Mutluluğa her birimiz
Kaçınılmaz nedeniz..

Önceliği olan fırsatlar
Önemini yitirmiş, zaman çukurunda
Öyle zor ki yaşamak

Düştüğümüz yerler
Üşüdüğümüz mevsimler
Kin tutmaz, yüzümüze gülerler
Üzülmesin diye ağır aksak gelenler
Yamaçları mesken tutmuş sümbüller..

Gel gör ki, yüz yüze bakılınca
Vefa, yaralı gönüllere temel atar
Dönün vefaya, pişmanlığa kalkılınca

Gün çavar, gül yetişir yinede
Itır kokulu çavlanlar, çağlayanlarımızda
Sırça saraylar, köşkler bahçeler, hepsi
Bir cennet misali umut, çare
Girizgah bağrımızda..

29.06.2007