Pişmanım Sevgilim Şiiri - Mustafa Çamlıca

Yıl 14 Şubat 2006 Yaşanmış bir hikâye nin konusunu Yer Almak İstiyorum. Kimse Sevemezdi Seni Böyle Delicesine, Ölürcesine Kimse sevemezdi,Benim seni Sevdiğim Kadar, Yokluğun da Gözümde ki akan Yaşlar yerine Kandamlalarıyla Ağlayarak kimse Sevemezdi Seni Ama Ben ben Her gün Her Dakika Her Saniye ve her gece senin hayalinle Yaşıyordum Bir Umut la bir Mutlulukla Hayata Bakıyordum Belkide kendimi teselli Ediyordum Ama seni çok çok Seviyordum, Bir Gün Düşündüm Çaresizlik içinde kalmıştım inan senden başkasını sevemiyordum senden Başkasına dokunamıyor Ellerini tutamıyordum Senin gittiğin günden beri Yıkılmış yokluğunla Kahrolmuştum Bazen diyordum nerde o eski Mutluluğumuz Elimi Tuttuğun an titreyen Ellerim Gözüme Baktığında Heyecanlandığım Sarıldığın da ısındığım ve o sevginle coşan kalbim, gülen gözlerim. Sensizliğin Kahretti beni kimsesizliğim yıktı beni Dolu verdi ağlamayan gözlerim, bir acı hissettim kalbimde Artık o hey canla çarpmıyordu San ki. Yıl 2006 Bir Gün Yalnızlık içinde Yaşayan Sevgiyi Aşkı Kalbinin derinliklerinde yaşatan bir Yüreği Dolu Aşıktı o Saf masum Temiz Kalpli insan bir Sevgi uğruna Canını verecek kadar muhtaçtı Sevmek sevilmek onunda Hakkıydı Zamanın insanın karşısına neler getirceğini bilemezdi o küçüçük yüreği bir karıncayı bile inciltmeyecek kadar Masumdu Bir Gün karşısına çıkacak kişinin onu böyle yakıp kavuracağını bilemezdi Her şey istediği gibi oldu Artık onunda bir sevdiği vardı Yalnız değildi 14 Mart 2006 Gününde Başlayan Bir Arkadaşlığı Başladı Mustafa öyle bir insandıki kendinden Başkasının Derdini Dinlemeyi Teselli Etmeyi Kendi menfaatini değilde Başkalarının mutluluğu onu her zaman mutlu eder di ve tuğbay la çok Güzel bir Dostluğu elde etmişti onunda kendince bir takım problemi vardı ve bunu mustafayla paylaşırdı ve her zaman onun için bir Takım şeyler başlamıştı. Tuğbanın bir sevgilisi Vardı Ama sevgilisiyle pek anlaşamıyorlar sürekli bouk bir moralle mustafayla dertleşiyordu,Ve Mustafa her zaman onun yanındaydı Elinden Geleni Yapıyordu onun için bu dostluk Zamanla Isınmaya Başlamıştı bir gün Mustafa Tuğbaya nargile içirmek için bir sözü vardı sevgililer gününede Az bir zaman Kalmıştı bu Arada da Mustafanın tuğbaya Karşı bir takım ilgisi Vardı ve yakın bir zamanda tuba sevgilisinden Ayrılmış üzgün bir şekilde Mustafa ya telefon Açıp derdini Paylaşmıştı Sevgililer gününe bir gün kala Mustafa tuğbanın bu Mutlu gününde yalnız kalmaması için yanına gitmişti giderken bir demet çiçek almayıda unutmamıştı ona süpriz yapmayı düşünüyordu mustafanın yanına geleceğinden haberi yoktu bütün çiftler sevgililer gününde Sevdikleriyke bereber olurken tubanında Yalnız kalmasını istememişti mustafada tuğbaya karşı bir takım ilgisi olduğundan elimde çiçekle işyerine gidip onu Mutlu etmişti ve nargile sözü olduğu içinde onu Her zaman gittiği bir cafeye götürmüştü O gün Gittikleri Cafede Sevgililer gününe özel akşama Hazırlık yapılıyordu içeri bir dost bir arkadaş gibi girdikleri cafede mustafayı tanıyan cafenin Sahibi sevgililer gününüz kutlu olsun Dediğinde mustafayla Tuğba bir birine bakıp oturacağı masının Başına gittiler çayları gelmişve nargile söylemişlerdi bu srada Tuğba mustafanın telefonunu alıp Kendi İsmini tek tanem olarak değiştirmişti mustafanın bazı şeylerin farkına varması gerekiyordu bu sırada mustafa tuğbanın telefonun istediğinde o vermemişti kendisi mustafanın ismini canım diye değiştirmişti her Şey o gün gönlünden geçtiği gibi olmuştu mustafa ve Tuğba bir mutlu çiftiler o akşam elini ellerine uzattı üşüyen bedeninı onun kolarına bırakmıştı Mustafa her şeyi oluruna bırakıp Mutluluğu hayal ediyor ve mutluluktan nediyeceğini bilmiyordu, Geçirdikleri Zaman onları çok mutlu ediyor Dua ediyordu Taki o ayrılık olmadan Bir gün Bir Gece Söylediği Acı verici sözlerle yıkılmıştı Dünyası Sanki o mutluluktan o heycandan artık bir eser Kalmamıştı Her geçen gün Kahroluyordu mustafa Tuğba ilişkisene ara vermek istemişti ve kabul etmemişti mustafa Bu ilişkinin kopmasını istemiyordu yoksa her şeyin yolunda gitmeyeceğine inanıyordu kafasında bınalıma götürecek kadar soru işaretleri oluşmuştu ne yazık ki sonun da ayrıldı ama onu hala seviyordu o olmasada onu Kalbinde Yaşatıyor onu Kalbinde Saklıyordu çünkü o Bir Taneydi Tek Tanesiydi onu Asla unutmayacaktı Sonu Ne olursa olsun onu Düşündüğünde içine Bir mutluluk oluşuyor Onun olmadığını hissettiğinde her gün Kahırdan Ağlıyordu bir umut ışığı arıyordu mustafa Aradan zamanın Geçmesiyle birlikte bir telefon geldi ona Kendi aşklarının şarkısını Dinletiyor ve Telefonu Kapatıyordu mustafa Ses veriyordu telefona’’ tuba Lütfen bir kerecik olsun konuş sesini duymak istiyorum Beni Affet’’ Diyerek Onunla konuşmak istiyordu kimsesizlik onu iğçe yıkmıştı Ona ulaşamıyordu Bir gün bir Cevap Geldi sonunda Telefonda konuşmuştu ve Tuğba Diyordu ki ‘’ Bazı Şeyleride Senden Bekliyorum’’ ve mustafa konuşmak için Her zaman ki buşuştukları yeri Söyleyip onunla konuşacağını söyledi Üzgün Bir şekilde Ama mutluydu bir yönden çünkü onu istiyordu içindeki sevgi Aşk Bitmemişti ona Karşı Çok büyük bir sevgisi vardı Ve buluştular Mustafa bir umutla gitti ve Hiçbir şey istediği gibi gitmemişti tuğbanın Söylediği Sözler bir kez daha onu yıkmış ve üzmüştü Dediki ‘’ mustafa beni yanlış anlama benim sevdiğim birisi var Sadece seninle arkadaş olmak istiyorum’’ dediğinde bir den gözleri dolmuş ve Sinirden Göz yaşlarını tutuyordu, mustafa Arkadaş olmayı kabul etmemişti çünkü onun için yaşanmış kutsal bir aşkın Sevdası duruyordu kalbinde insan sevdiğiyle nasıl arkadaş olur olmayacak bir şeydi mustafa onun kalbinde taşıyordu ona aşıktı arkadaşlık asla olmayacaktı olsaydı bile mustafa Hergün Her zaman Acı çekecekti onu gördüğünde kabul etmedi Onu istedi yanında olmasada onu sevecek onu unutmayacaktı. Her gün hayali gelirdi Sevgilisinin. O eski mustafa değildi artık çok değişmişti mustafa bu kadar acının üstüne dayanamamıştı. Bir gün onu tekrar aramaya başladı ve konuştu ve söylediği Sözler onu üçüncü kez yıkmış bitirmişti. Mustafa hakaretler içinde kalmıştı demediği sözler Söylemediği şeyler kalmamıştı mustafa ya artık o eski mustafa değildi çünkü her şeyi tamamen koparmış bitirmişti Tuğba Artık mustafa içinde yaşattığı o sevgiyi bu olanlara rağmen saklayıp onu sevmeye onu düşünmeyi onun yokluğuna onun hatırlarını kalbinde yaşatmayı istemişti içki maslarına düşmüştü mustafa içi içine sığmıyordu günde içtiği bi paket sigarayı üç paket çıkarmıştı Artık onun için yaşamanın hiçbir anlamı kalmamıştı Sanki öyle düşünüyor du Ama Hala içindeki umut ışığı sönmemişti gözleri hep yoldaydı onun yani sevdiği insanın yolunu gözler gibiydi halinden anlaşılıyordu. Sevdiği insanın başka ellerin elini tuttuğunu Saçını okşadığını Düşündükçe çıldırıyor düşündükçe yıpranıyordu ne yapacağını bilemez Hale gelmişti onu çok Ama çok kıskanıyordu çünkü onu çok ama çok seviyordu gerekirsede canını verecek hale gelmişti kimse böyle bir sevgi görmemişti böyle bir aşk görmemişti herkez üzgün bir şekilde mustafaya bakıyordu kimse yardım eli uzatmıyordu Dostları bir Yabancıydı Sanki uzaklaşıyorlardı ondan kötü gününde onu yalnız bırakıyorlardı Et rafında hiçbir dostu kalmamıştı nedenmi Kendisini bri aşk için her gün içip yıpratığı için Aşkın Sarhoşluğunu çekiyordu içine Sevdanın Özlemin Hasretin Kadehini Çekiyordu içine Her içtiği Kadehde o vardı çünkü Her sigara içişinde o gelirdi hayaline kimse bilemezdi içindeki Derdini sevginin Aşkın verdiği Acıyı Yaşıyordu yaşayan bir ölüydü Sanki yalnız kimsesiz kalmıştı Ama Tek ve Son dediği kelime neydi biliyormusunuz o benim Tek TaneM onu ben Tek olduğu için onu ben kalbimde Yaşattığım için onu Ben Yaşama ümidim olduğu için Onu ve hatıralarını kalbimde Yaşatacağım Dedi Ve onu Asla unutmayacaktı mustafa Sevgi Kaybetmek için değil yaşatılmak için Yaşanır… Taş Basmışız Kalbimize Yüreğimize, Kilit Vurmuşuz Ağzımıza Dilimize Gönül Susmaz ki Gelir mi dize Sevmez olsun bu gönül senden Başkasını..