Pişmanım Şiiri - Abbas Paksoy

PİŞMANIM
Ben, niye sevdim kine, seni.
Yaktın, bütün gövdemi, teni.
Nasıl derde düşürdün, beni.
Ben de, seni sevdiğim güne,
Bir değil, bin kere pişmanım.

Kalbime, kor’u atıp gittin.
Nefesimi verdikçe, tüttün.
Beni, kendine köle ettin.
Ben de, seni sevdiğim güne,
Bir değil, bin kere pişmanım.

Masumdun, öyle gördü gözüm.
Senin aşk’ınla, yandı özüm.
Derdime; Bulamadım, bir çözüm.
Ben de, seni sevdiğim güne,
Bir değil, bin kere pişmanım.

Adın; Paksoy’umun dilinde.
Bellerin, kimlerin elinde,
Bana yer yokmuş, al gülünde.
Ben de, seni sevdiğim güne,
Bir değil, bin kere pişmanım.