Pişmanım Şiiri - Kadir Ünlü

Ne zormuş,
Alışmak yokluğuna,
Ne kadar da,
Az bakmışım yüzüne,
Oysa Dünya’nın en güzelleri,
Sendeymiş,
Ne kadar az bakmışım gözlerine,
Hafta da bir tırnağını kestiğim,
Ne de nazikmiş,
O kınasız bırakmadığın ellerin,
Ne de narindi beyaz ayakların,
Pişmanım,defalarca öpmediğime,
Gün yüzlü,güzel anam.

Sığındığı sıcak eviydin,
Sokak çocuğu yüreğimin,
Açılırdı sanki mavi denizlere,
Bir yelkenliyle,
Kavuşunca sana,
Sarıldığında;
Kadir’in,
Sıyrılırdı bahar bulutu gibi,
Kederim,
Pişmanım,daha çok sarılmadığıma,
Gün yüzlü güzel anam.

Çocuk olurdum yeniden,
Sana nazlanırken,
Okuyup üfleyerek,
Tuz çevirirdin başımda,
“Gene nazara gelmişsin oğlum ”
Diye diye, esneyerek,
Pişmanım, daha çok nazara gelmediğime,
Gün yüzlü güzel anam.

Ağardılar senden sonra,
Dertlendikçe,
Ve ağrıdıkça bağrına yasladığım,
Başımda ki,
Kınalı ellerinle okşadığın saçlarım,
Örtülmez oldu,
Kış gününde bile,
Kimin umurunda,
Sıyrılan yorganım,
Açılan sırtım,
Hatta bazen öksürürdüm,
Mahsustan,
Ihlamur kaynatasın limonlu
“Üşütmüşsün gene”
Diye diye,
Şimdi kimse duymuyor öksürdüğümü,
Zatürre olsam bile,
Pişmanım,daha çok öksürmediğime,
Gün yüzlü güzel anam.

Bugün ölüm yıldönümün,
Kucağıma yığılıp,
Buz gibi bedeninle,
Yüreğime gömüldüğün,
Oysa canımı verirdim,
Nefesin olamadığım,
Duran kalbini; çalıştıramadığım,
Çocukluktan çıkıp,
Büyüdüğüm gün, bugün!

Pişmanım,büyüdüğüme,
Dilerim cennettesindir,
Ciğer parem,gül yüzlüm...