Pişman Olursun Şiiri - Mehmet Cihat Üstün

Kibre kapılıp da aşk diyarında
Gururdan set örme pişman olursun
Kavrulurken kalbim aşkın narında
Eğlenip hor görme pişman olursun

Vazgeçtim her şeyden sensin muradım
Ten yandı cismimi senle boyadım
Adının yanına layıkken adım
Ağyardan dem vurma pişman olursun

Her nereye baksam senden bir iz var
Gözünde boğulan engin deniz var
Koskoca dünyada tek ikimiz var
Başkasını sorma pişman olursun

Saklarsan yedi kat yerde visali
Boynuna asılır aşkın vebali
Çöllere düşürüp Mecnun misali
Dile hicran sürme pişman olursun

Bir sanma aşıkla yoldan şaşanı
Gör tırnaklarıyla dağlar aşanı
Nefesini tutmuş sana koşanı
Yokuşlarda yorma pişman olursun

Kan doğrayıp yıktın tüm hayalleri
Emanet bıraktın titrek elleri
Beni düşürdüğün nâçâr halleri
El alemden sorma pişman olursun

Karadan ak çıkıp renk rengi boğar
Temmuzda üşüten bir güneş doğar
Kopar beddua can eyvaha sığar
Aşk ehlini kırma pişman olursun