Pişman Olmak Nafile... Şiiri - Mehmet Şahan

Hayat kısa, görev ağır, fırsatlarsa geçici;
İpin ucu kaçtı ise pişman olmak nafile…
İster bağır, ister çağır, olmadınsa seçici;
Ömür kuşun uçtu ise pişman olmak nafile…

Darda kalır, dara düşer, yok bahtiyar olanı,
Dünya fani, dünya beşer, aratmıyor yalanı…
Açan solar, konan göçer, yaşatmıyor kalanı;
Senin kervan göçtü ise pişman olmak nafile…

Sırılsıklam âşık olsan hayalde, düşte gibi;
Özde yanan maşuk olsan gönülde, döşte gibi;
Hep sallanan beşik olsan divane başta gibi,
Demin, tavın geçti ise pişman olmak nafile…

Bülbül gibi dil ararsa hep aradan sıyrılır,
Aşk oduyla kul yanarsa et kemikten ayrılır,
Uzun ince yol sanarsa kıvrım kıvrım kıvrılır,
Kendi yolun seçti ise pişman olmak nafile…

Hak yolunu nice, nice ihtişamla tanıtıp
Göz perdesin ince, ince türlü camla yalıtıp,
Helal, haram ayrı, ayrı; damla damla damıtıp,
Öz suyunu içti ise pişman olmak nafile…

Şahan olsan fayda etmez, yükün hafif gelirse!
Kul yaşamı zayda gitmez yekûn tarif bilirse!
Allah diyen hayda bitmez, lakin arif ölürse
Terzi kefen biçti ise pişman olmak nafile…