Pişman Ettiler. Şiiri - Selma Güneş

Yıllar sonra karşılaştık,
İnanamadık, zor tanıdık birbirimizi,
Oysa biz eskiden gözlerinde umut,
Yüzlerinde hınzır gülüşler,
Kahkahalarında hayatla dalga geçen kızlardık,
Hayat herbirimizi savurdu bir rüzgarla,
Dağıttı,yeni yaşamlara, sevdalara,
Yaşandı, yaşantılar her birimiz dört bir yanda,
Aradık buluştuk yıllar sonra,
İnanamadık, zor tanıdık birbirimizi,
Ayrı yaşantılardan koştuk,sarıldık,
Gözlerimizde umudun yerinde yaşlar,
Bakışlarımızda pişmanlıklar,
Tekrar buluşturan belkide,
Acıların çağrısıydı,
Bunca yıl sonra,
Hepimiz sorumluluklara,
Dostluğa,sevdaya açmıştık kucağımızı,
Kaçmayı hiç düşünmedik,
Hep yüklendik
Başkalarının mutluluğunu önde tuttuk,
Kullanıldık,incitildik.
Sevmekten vazgeçemedik,
Sevdik, yine sevdik.yine sevdik..
Bencilliği, ihaneti,
Hep affettik, hep unuttuk.
Seneler,acılar öğretemedi,
Artık yeter demek gerektiğini,
Kimimiz yavrular getirdik,
Şu savaş arenası dünyaya,
Kimi bir anne deyişe hasret..
Bedenlerimizi hoyratça,
Sevgimizi acımasızca tükettıler,
Şaşkın gözlerle bakakaldık,
Birbirimize, konuşamadık.
Ağarmış saçlarımıza,
feri sönmüş gözlerimize,
Donuk gülümseyişimize bakakaldık.
Hep bir ağızdan tek bir söz oldu dökülen,
Pişmandık, pişmandık..