Pişman Değilim Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Pişman mı oldum sanıyorsun, seni sevdiğim için?
Nerde görülmüş, doğduğuna
Güneşin pişman olduğu?
Denizin pişman olduğu dalgalarına?
Yağmurun yağdığına, rüzgarın estiğine?
İnsan pişman mı olur
Anam-babam,
Seni sevdiğine?

Çileler çektim yalnızlığa çekilmiş dervişler gibi,
Azaplarına uğradım uğradığımca,
Yokluğunun hüznüne kapıldım nice bir bayram günleri,
Korkar oldum körpe sabahlara uyanmaktan,
Yine de seni sevdiğime pişman olmadım,
Seni sarıçam havası gibi çektim durdum ciğerlerime,
Doymadım.

Ben sadece karasevdalıyım,
Deli falan değilim pişman olacak kadar,
Çiçek açtığında pişman mı olur meyve ağaçları,
Ya da bir akarsu, denize kavuştuğuna,
Bir arı, uçtuğuna,
Bir bülbül, öttüğüne,
Bakan pişman olmak için mi bakar
Gördüğüne?

Boşuna mı koymuşum kütüklere başımı, senin yolunda,
Boşuna mı gel gel etmişim sehpalara,
Çilelere kahırlara boşuna mı başeğmişim?
Ben seni, sevenlere örnek olayım diye
Sevmişim.

(KAFES isimli Serbest Şiirler 'inden > 29-30/100)