Pişman Şiiri - İsmet Kanat

Dar iken aldım derdim,
Bol iken verdin erdim,
Zalime ilim verdim,
Sırf rukuya varmak için.

Yokluk olsun vucud fani,
Bütün bunlar veren gani,
Minik ele kıyan cani,
Secde ettim senin için.

İnsan çıkar arayamaz,
Menfaate dayanamaz,
İnsan olup aranamaz,
Bütün bunlar dua için.

Çiçek açtım gül yüzüne,
Koku oldum gir içine,
Güzel olan her fikrine,
Duan olup secde ettim.

İnsanlığa hücren oldum,
Kalbinde bir hicran oldum,
Kendimi arar sorar oldum,
Kendi vucud tövbe ettim.

Akıl insan dışşallaşma,
Ruhun ile kırsallaşma,
Şehrin içi uysallaşma,
Bütün bunlar tövbe ettim.

Kendim kalbe kanı verdim,
Ayak altı halı verdim,
Dünya hayat tanı verdim,
Kendi akla tövbe ettim.

Akıl bilim dünyadadır,
Aşık gönül rüyadadır,
Mahşer ile beladadır,
Bunlar görüp tövbe ettim.

Mülkün servet vucuddadır,
Dünya hayat unutmadır,
Malın mülkün uçurtmadır,
Bunlar görüp tövbe ettim.

Bunlar bilip yüze bakmam,
Süslenip göbek atmam,
Altın ile zümrüt takmam,
Onlar bile tövbe etti.