. Pişman Şiiri - Turgut Uzdu

Sevda denilen bir derin kuyu
Bir düşen pişman bir de düşmeyen
Bazen bal gibi tatlıdır suyu
Bir içen pişman bir de içmeyen

İnip çıkılan yolları uzun
Hükmü olamaz çalınan sazın
Sofraya konan tavukla kazın
Bir yiyen pişman bir de yemeyen

Dünya dediğim sanki de hayal
Başımda yaşım, hayatım bir yel
Çağırır meçhul beklemeden gel
Bir giden pişman bir de gitmeyen

Elimden uzak bir defa doğmak
Goncanın işi bir defa açmak
Mümkün mü dostlar ölümden kaçmak
Bir gelen pişman bir de gelmeyen

Cahilsin demen sevdadan yana
Bulduğum kayıp her defasında
Neşe şairin hep rüyasında
Bir giren pişman bir de girmeyen

Aşklar yarımdır sevdalar dertli
Henüz doğmamış bebek pusetli
Bir kılıf var ki kemik ve etli
Bir soran pişman bir de sormayan

Derler ki sevmek uzatır ömrü
Uzaktaysa yar zulm olur günü
Hasretle geçer her acı günü
Bir seven pişman bir de sevmeyen

Turgut’um acır söylenen sözüm
Her gece ağlar sebepsiz gözüm
Uzakta yârim buruşur yüzüm
Bir gören pişman bir de görmeyen